خوبِ من..،

خوبِ من..،
نمی دانم کدام واژه را
از لبانت چیدم
که این گونه درختان گیلاس
روئیده اند میان تمام فصل های دلتنگی؛
انگار در این زمانه
دیگر تولد شعر ممنوع شده
برای سرودن شادی
در حنجره های پُر از رنج
و رد هزاران قلم به جا مانده
بر روی خطوطِ ممتدِ کاغذهای کاهی!

مرتضی سنجری

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.