ای نور

ای نور
ای جلوه گاه هستی
حضورت در قلبم
همچون نسیمی آرام و عاشقانه
مهرت را نثار روح و جانم می کند
ومن در سکوتی عارفانه
به تو می اندیشم
ای قبله گاه هستی
ای روح پاک
عظمت و عشق خالصانه ات را پایانی نیست
و بنده ات اکنون
در این سکوت و لحظه ی عرفانی
در خلسه ای آرام و سرشار از
دوستی بی ریا با تو
صدایت را در اعماق قلبم می شنود
تو عشق را زمزنه می کنی،
و صدایت مثل باران
مثل نسیم صبحگاهی
سمفونیِ آرامش می نوازد،
آری، تو همان نور و مهر و عشق و بخشش لایزالی...
خدای لحظات عارفانه ی عشقی آسمانی
جز عشق تو نخواهم
ای عظمت جاودانه ی ترانه ی هستی
ای پروردگار نور و امید...

✍سیمین دانشمند پور