تو ای عشق من

کلماتم را بر حریری
از گلبرگ های پاک و روشن احساس
می گذارم

تا برایت شعری بسرایم
و بنویسم
بر بال کبوتران مست
شاید کسى نداند در لحظه های
مستی و راستی
پیوسته نام ترا زمزمه مى کنم
و بی پروا
بر زبانم جارى مى شود

تو ای عشق من
تا مرز جنون دوستت دارم .

فاطمه دانشور

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.