صدایت که می زنم

صدایت که می زنم
می آیی
از آن دورها
با لبخندی
می نشینی
روی صندلی رو برویی
پشت سرهم
دوتایی
حرف می زنیم
و بلند بلند می خندیم
میان حرف های نزده ام
ساعت رفتنت زنگ می زند
چشم که باز میکنم
تو رفته ای
ومن هنوز دارم با تو حرف میزنم

منوچهر بابایی