آن عاشق دیوانه

آن عاشق دیوانه
که خط سیر خویش را
هرگز گم نکرد؛
دیوانگی‌اش
به او
وفا کرد.

آن دل‌بسته مغرور
که سپیدی روز را
به دروغ شب
نسپرد؛
چشم‌هایش
به تاریکی
عادت نکردند.

آن رمیده بی‌تاب
که در هجوم کلاغ‌های بیگانه
اصالت خویش را
بر دوش کشید؛
ریشه
در دل خاک خویش
داشت.

آن شعر کهن پارسی
که میان واژه‌های گنگ
قافیه خویش را
نگه داشت؛
هنوز
زبان مادری خود را
به سینه دارد.

احسان برات شوشتری