باران میبارد

باران میبارد
نم نم، آرام آرام
رد غم را از چهره ی باغ میشویَد
جان تازه می دَمد بر اهل باغ
اهل باغ، غرق سرور
از تماشای باران و طلوع
و من غرق خیال
که تو ای بارانِ من
چه زمانی به سراغِ باغِ خود می آیی ؟

فاطمه شعبانی