سرگرم سرودن من، از شوق وصال تو

سرگرم سرودن من، از شوق وصال تو
آخر نتوان گفتن، من وصف جمال تو
چشمان تو چون وحشی در قاب نمی گنجد
موی تو چنان طوفان از تاب نمی افتد
آن ناوک مژگانت از قوس کمان تو
بنشست به جان من، شد مُهر و نشان تو
لب های تو ای جانم چون شهد و عسل ماند
گر طالب آن باشم پیمودن رَه باید
چون سرو خرامانی، در دشت جهانم تو
اکسیر شفایی تو ، درمان نهانم تو
شعرم نم باران شد از ابر کلام تو
ای کاش رسد روزی از مهر پیام تو

غلامرضا خجسته