آه از نهاد من خیز، خواب مرا به هم ریز

آه از نهاد من خیز، خواب مرا به هم ریز
زنهار! کز خیالش، بیدار می خرامد

عمری گذشت ما را، رنجیست با مدارا
اینک شمیم مرگ است هشیار می نماید

تخمت به خاک کارند، تا در بهار آیی
مستان چو جام آرند، ساقیست در گشاید
فصل خزان ما را بزم و سماع ما دان
بی برگ و بار دنیا، ققنوس می پراند

رنج جهان خوش آید، معشوق می چشاند
آن مهر اوست بر دل، دامی که می نشاند

آذر به شمس داده، سرما به یخ کشانده
جام می و تراب و مرگی که نو بزاید

امیرحسین آدینه