سینه ی پرزچاکم راتیغ هجرانت بریده

سینه ی پرزچاکم راتیغ هجرانت بریده
رنگ رخسارم اااااز رخ و سیمایم پریده

نه تابی ماندو نه در ااااااین تن قرارم
گویی که ماری در آآآآآآآستینم رمیده

پر ز تشویشم و حال دل بس دگرگون
چنین آشوبی به خودهیچ خلقی ندیده

این شیوه عاقبت کند رسوا ز جهانم
همچو آن عاشق ز یوسف جامه دریده

کو وکجایی؟نیست وندیدم ازتو نشان
من چوصیادو تو آن مرغ زقفس رهیده

عاقبت این حزن سوزاند بال وپرم راااا
کس چه داندمنه رسوااین ره چه کشیده

عشق ودردش یک تنه تاب از من برید
چه کنم باخلقی که مرایار نبودهیچ؟گزیده

خداوندا تو امید آخری۔بشنو صدایم
به یارم گو که کجایی؟ ای یار خیرندیده

داودچراغعلی