اَز زَر و زور کَسان با مَنِ آواره مَگو

اَز زَر و زور کَسان با مَنِ آواره مَگو
گَنجِ قارون نَکُنَد چاره بیچاره مَگو
قَصرِ شاهان بِشَوَد مَنزِلِ هَر مور بِدان
گُلِ کاشان بِشَوَد شَربَتِ بَر گور بِدان
هَر که آمَد بِخدا هَمچو گِدا رَفت که رَفت
رَفته اَز یاد رَوَد بَعدِ سه شَب گِریه و هَفت
آن هَمه مال به یِکباره شَوَد اَز تو جُدا
دَستِ اَیتام بِگیر تا بِکُنَد خَنده خُدا
آن که مانَد به جَهان نیکی اَفراد بُود
وَرنه هَر کاخ که سازی سَهمِ اُولاد بُود
غلامرضا خجسته