چه دلتنگم برای آن نگاه آخرین بارَت

چه دلتنگم برای آن نگاه آخرین بارَت
و آن اشکی که می بارید بر آن اندوه بسیارَت

دَمادَم می وزد گاهی نسیم تو به کوی دل
و باران می شدم هر شب به نذر قلب بیمارَت

به کُنج دل که سودای غریبی کرده ویرانم
و می سوزم مثال شمع برای وقت دیدارَت

خوشا کوچه که درگیر تمام با تو بودنهاست
نه مثل من که جا مانده به تعبیر دل زارَت

کما کان حاصل دردم در این کُنج خراباتی
شدم شیدای بی پروا اسیر چشم غم بارَت

هراسان حال و شوریده مرا موج غضب کردی
و خود فهمیدم از روی نگاه سرد خون بارَت

غزل گفتم که شاید در نظر آری نگارم را
گرفتی از من باران تو طعم خوب دیدارَت

اصغر بارانی زاده