خواب بودم

خواب بودم
و داشتم با خودم حرف میزدم
فکر میکردم هنوز زنده ام و دارم حرف میزنم
با تو، یا شمایلی از تو
از رفتنت روزهای زیادی گذشته
از همان روز، خودم را به خواب زده ام
کاش دنیا به جای عاشقی، کاسبی را یادم می داد
تا وقتی از کنار کوچه ها می گذرم
دلم بی تاب نگردد
تا زمانی که از سر بی حوصلگی به آسمان نگریستم
گلویم چشم انتظار بغض نباشد
در هوای صدای تو
که این همه گنجشک را دلم رها می کرد
کجای قصه درخت، جنگل سوخته بود
در این کویر پیچیده در هیچ
و من هنوز خوابم
تا صبح یک روزِ دوباره

احسان ناجی