برایت فرش میبافم ؛

برایت فرش میبافم ؛
به نخ های سیاه استعاره ،،،
زِ دستِ دوک ترصیع ،
زنم ...
بر دار فرشم ، نقش اغراق ،،،
دو چشمم غرق تکرار ،
دو دستم پر ز ایهام ،
به دوشم کولباری از تناسب ،
دلم قالی ...
امیدی دارم از پایت ،،
که مهمان بر دلم گردد ،،،
که فرش حُسن تعلیلم ،،،،،
زمانی دیر ...
گشته نخ نما از هجر تضمینت .

امیرعباس مومنی