ابر هست، مهتاب نیست،

ابر هست،
مهتاب نیست،
حوض هست،
آب نیست،
بید مجنون چرا بی‌تاب نیست.
گردش ماهی قرمز،
روشنای مهتاب،
رقص سیب ها روی آب،
دیگر نیست.
که می‌داند این همه تلخی برای چیست
شادی نزدیک است،
میان گل‌های حیاط،
پشت شمعدانی ها،
همسایه شمشادها.
تا صبح راهی نیست،
اما شب در خیال من چه تلخی ها می‌ریزد.

علی پورزارع