کاش می شد گره از زلف غزل باز کنم

کاش می شد گره از زلف غزل باز کنم
با پَر قافیه ها سوی تو پرواز کنم

همچو مهتاب نشینم به لب پنجره ات
مست و مغرور بیایی گله آغاز کنم

یک نفر نیست در این شهر به دادم برسد
مانده ام با چه زبانی به تو اِبراز کنم

دردِ بیچاره شدن دردِ کمی نیست عزیز
نشد آخر گره از زلف تو من باز کنم

بیت آخر شد و من خسته تر از هر روزم
وقت رفتن شد و باید سفر آغاز کنم ..
سید حمید حسینی