در مسلک ما زن

در مسلک ما زن
مظهرِ زیبایی بی انتهاست
مظهرِ عشق و وفاست
می زند ارام رنگ بر زندگی
پاک می کند خانه از تیرگی
ناز در محدوده شیرین اوست
نبضِ این دنیا رنگِ احساسِ اوست
لطفِ یک مِهرش
خالقِ جانِ جهان
در همه جای زمان
زن،شکوه خلقتِ جانان،نشان
هر ترانه ، هر حدیثِ دلبرانه
دارد از زن نوبرانه
هر لحظه و هر روز
یک عالم عاطفه
دستچین میشود در دلش بی بهانه

سروش جلالی