سیاه و چرک وچَلُم روزگار مارا باش

سیاه و چرک وچَلُم روزگار مارا باش
به زیر سایه جبر اختیار مارا باش

چنان که در وطن آواره و پریشانیم
حضور غربت بی اعتبار مارا باش

بهشت را به جوی می فروشم اما نیست
کسی که باز خرد، کار وبار مارا باش

به باور غلط خویش گریه باید کرد
که بعد مرگ مسلّم قرار ؟ مارا باش

هرآنچه بار کشیدیم بارمان کردند
خدای خلق پیاده ! سوار مارا باش

همای گو مفکن سایه ی شرف شاعر
زغن ردیف کند انحصار، ماراباش

چنان که سفت نشسته ست فصل نامردی،
به صد شکوفه ی سمّی، بهار مارا باش

نداد یک نفس آرامش این جهان دورو
شکسته تاب و توان انفجار مارا باش

عباس جفره