اگرچه راه دراز است و قصد ماست محال

اگرچه راه دراز است و قصد ماست محال
زهی به این حرکات و زهی به همچو خیال

چنان که مهر نهان گشت و روز یافت فنا
گرفت دولت ِارباب ِجُور و جهل زوال

عجب ز صورت بی مثل آن نگارفگار
درود بر نفس ِآن بت ِ ستوده خصال

چو نیک بنگری ای بیخبر ز گردش دُور
نمانده جز دم اندک در این سرات مجال

بر آنچه می رسدت دست بیش غرّه مشو
و زآنچه می رود از دست بیخودانه منال

به فعل ِنیک بکوش و به نام ِ نیک و گران
که نام و یاد نکو ماند و رفت دولت و مال
به غیر نقشی و نامی به شعر ِاهل سخن
نشان نماند ز سهراب پور ِ رستم زال

ز بند ِخویش رهد چون بشر همی یارد
که چون پرنده جهد بی وجود یاری بال

به هوش باش که هر دم رهی توانی یافت
به لطف ِ فکرت ِ والا به اوج فضل و کمال

غزل چو نیک سرایی به خطّ ِزر ببرند
چنان(غمین) که به شعرش نبودهیچ خلال

افشین آریانا