بارانی ات را بپوش

بارانی ات را بپوش
و شال دردهایت را بر دوش
کمی پونه وحشی...
دم کن
با داغ جدایی...
وترک های سینه ات را
به میهمانی نفسی تازه ببر ؛
عبور کن!
تو را تا ته دالان غم هایت
بدرقه خواهم کرد!
اگر ردِ قدم هایت را فراموش نکنی
اگر در کوله پشتی ات
خاطراتم هنوز مانده باشند...


فاطمه شایگان

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.