بودی و روزها همه روز تو بود

بودی و
روزها همه روز تو بود
نیستی و
شبهایم همه مال توست
کاسه های صبرم
همه لبریز
سینه ام زحس بودن خالیست
نه امیدی
نه فروغی
نه شعری
نه رمانی
نه دستی زسر یاری
نه حتی یک فنجان چایی
بردی همه را
جهانم خالیست
جای تو
همیشه اینجا خالیست...

رسول طاوس پر

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.