من ذره و خورشید لقائی تو مرا

من ذره و خورشید لقائی تو مرا
بیمار غمم ، عین دوایی تو مرا

بی بال و پر اندر پی تو می پرم
من کاه شدم چو کهربائی تو مرا

مولانا