به لبم رسیده جانم،

به لبم رسیده جانم،
تو بیا که زنده مانم،
پس از آنکه من نمانم،
به چه‌کار خواهی آمد؟

کششی که عشق دارد، نگذاردت بدین‌سان

به جنازه گر نیایی،
به مزار
خواهی آمد!

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.