اولین نشانههای بارقه ادراک،
آرزوی مرگ است.
این زندگی تحمل ناپذیر مینماید
و زندگی دیگر دست نیافتنی.
آدم دیگر از میل به مردن
احساس شرم نمیکند؛
تقاضایش این است که از سلول قدیمیاش
که از آن بیزار است، به سلول تازهای منتقل شود
که از آن بیزار خواهد شد.
آخرین نشانههای ایمان هم اینجا دخیل است،
زیرا در وقت انتقال شاید زندانبان اتفاقا از راهرو رد نشود
تا زندانی را ببیند و بگوید:
این مرد را دوباره حبس نکنید، او با من میآید.