بی وفایی نکن ای فتنه که بیگانه شوم

بی وفایی نکن ای فتنه که بیگانه شوم
راه خود گیرم و آواره ی کاشانه شوم

شعله در هیمه خشکیده جانم چه زنی
که در این شعله هزاران پر پروانه شوم

من و یک شهر پر از کوچه بی مهری تو
تا کجا سر به جنون گیرم و دیوانه شوم

پُرم از بغض ترک خورده ی پاییز و انار
که به تاراج سرانگشت هوس دانه شوم

صدفم گشته به بازیچه موجم بسپار
تا که با لذت آغوش تو دردانه شوم

کو رفیقی که به دوشش بکشد بار رفیق
من فدای سر بی منت این شانه شوم

گر چه خود جان جهانی و تفاوت نکند
من دیوانه فدایت بشوم یا نشوم

علی معصومی