ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
دلم چون ساحل می داند
چگونه با دریا در دهانش
زندگی کند
نجوا کردن با امواج
آرامش ماسه های اوست
پرویزصادقی
بی سرزمینِ حضورت
این عاشقانه ها
مجمع الجزایر تنهائی ست
پوشیده از آه های تبعیدی
در گلوی عشق
پرویزصادقی
خورشید من !
من از دلی می گویم
که شبیه گل های آفتاب
هر طرف که می روی
سمت تو می چرخد
پرویزصادقی
تو
تبلور خیالی هستی
که من همه جا
با خود حمل می کنم
می شنوی گل من ؟
بوی پروانه می دهم
پرویزصادقی
دلم
شهرزاد کوچکی ست
که با هزارُ یک شبِ چشم های تو
قصّه ها دارد !
پرویزصادقی
بی تو
من به دریائی می مانم
که از آن
تنها صدایش مانده است
برای سوگواریِ
ماهی های مرده اش
پرویزصادقی