دیدی آمدی و خون رگ هایم شدی

دیدی آمدی و خون رگ هایم شدی
همچون مغز استخوان واجب به سلولم شدی
همچون اکسیژن محض بر قلب من معجز شدی
با تو زندم جان دارم میدوم
با تو من ،کامل شدم ،برنا شدم
با تو جسمم ،روحم کامل تر است همچو بی نقص ترین فرد زمین
من وجودت را ستایش میکنم ای امید زندگیم


سحر کرمی

باید رفت از دیاری که در آن پنجره ها

باید رفت از دیاری که در آن پنجره ها
رو به تباهی باز است
هر طرف کوچه آن پر ز نگاه های زهرآلود
همه دهان ها پر ز حرف های پوچ و بی معنی
در خیابان کناری خانه ایست کوچک
پر ز مهر  و پر ز صفا
از پنجره اش میشود رویا را دید
میشود در آن نفس های گرم عشق را حس کرد
صدای قهقهه عشق از آن سر اتاق بلند است
و دوست داشتن از کتری در حال جوش سوت میکشد
روی میز صفا پهن کرده اند و محبت و عهد را در پیاله ریخته اند
و انعکاس خوبی در آینه بازتاب میشود ...


سحر کرمی

مادرم پاک تر از برگ گل است

مادرم پاک تر از برگ گل است
مادرم ناب تر از آب روان
مادرم بهترین هدیه پروردگار
همچون نوری میتابد بر پیکرم
از پس روزهای تیره و تار
شادی می آورد بر کلبه کوچک دل
عشق و شور و امید
در دستانش باغچه ای پر ز بهار
بر لبانش آوای خوش چلچله ها
آغوشش نقطه امن من است
و وجودش لازمه حیات من
مادرم شیرین  چون حلوای تر است
اون آینه خداس
صاف وزلال و بکر
او دشتی ست پر از یاسمن و شقایق
و تا هست زندگی هست...

سحر کرمی

شبی از کوچه یار گذشتم

شبی از کوچه یار گذشتم
کوچه پر از سکوت بود

پر از رنگ تیره شب
پنجره اتاقش اما ...

باز بود و فریاد میزد
پرده دلش را گشوده بود

او مرا میخواند
مرا دیده بود در پس تاریکی شب

او ندای درون مرا شنیده بود
که ز دوری چهره گلگونش

سرگشته و حیرانم
او مرا خواند مرا برد به بالینش

پنجره بار دگر
دین خود را ادا کرد...

سحر کرمی

زن بودن هنریست رئالیست

زن بودن هنریست رئالیست
در بوم بزرگ هستی
ریز به ریز خطوطش با عشق نگاشته شده
رنگهایش از دل طبیعت است
گرم و آرامش بخش و زلال
هر گوشه از وجودش تصویری از عشق و مهربانی و تبسم است
در این بوم گویی دنیا نهاده شده است
زن وجود خداوند است در قالب انسان
برای نشان دادن حجمی عظیم از زیبایی ،عشق،اصالت وجاودانگی...

سحر کرمی

آسمان که نشد چرا درخت نباشم .

آسمان که نشد
چرا درخت نباشم .
وقتی تو برایم این همه پرنده ای.
بگذار آشیانت باشم
تا در شاخه های احساسم زمزمه کنی
نغمه عشق را
تا ریشه ام جان بگیرد از نوای توو...

سحر کرمی